به گزارش
خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) و به نقل از آیریش‌تایمز، امسال سال خوبی برای نویسندگانی بود که نخستین اثرشان را منتشر کردند و نیمی از فهرست کوتاه من‌بوکر امسال را همین نویسندگان نوقلم تشکیل می‌دادند.
بازنویسی داستان شاه لیر که در هند معاصر و فاسد می‌گذرد، کودکی ناراحت‌کننده دختر مهاجر فنلاندی و روح پسر آبراهام لینکلن که در گورابه‌اش در واشنگتن به برزخ چسبیده... .
از میان این سه داستان؛ «سرگذشت گرگ‌ها» از امیلی فریدلاند، «لیکلن در باردو» از جورج ساندرز و «المت» از فیونا مازلی، داستان ساندرز از همه جذاب‌تر بود توانست برنده نهایی من‌بوکرشود.
ساندرز که پیش از این با داستان‌های کوتاهش شناخته می‌شد فرم‌های مختلفی؛ از نامه‌های تاریخی گرفته تا پاورقی‌ها و دیالوگ‌های خنده‌دار را با هم ترکیب کرد تا داستانی درباره از دست دادن، اندوه و عدم تمایل ما به رفتن بنویسد. داستان «المت» در یورکشایر، که به زیبایی ترسیم شده اتفاق می‌افتد، اثری متمایز که به خوبی دیده شد. «سرگذشت گرگ‌ها» از فریدلاند هم انتخاب جالبی از سوی داوران بود؛ داستانی که به خاطر کیفیت نوشتاری‌اش مورد توجه قرار گرفت و نویسنده‌ی مینه‌سوتایی آن قطعا به آینده چشم دوخته است.
اما اگر داورها آگاهانه تلاش داشتند برای جایزه امسال سکوی مناسبی برای نویسندگان نوقلم فراهم بیاورند، افراد دیگری هم بودند که بیش از این‌ها لیاقت حضور در میان نامزدها را داشته باشند. آیا تابستان امسال هیچ کتابی بیش از «گفت‌وگو با دوستان» نوشته سالی رونی مورد بحث قرار گرفته؟ داستان چهار شخصیت پرجنب‌وجوش و روابط‌شان. هنگام خواندن این اثر انگار با دوستان دوران دانشگاه خود نشسته و به سری‌ترین رازهای یکدیگر گوش می‌دهید.
«عزیمت‌کنندگان» نوشته لیزا کو نیز از دیگر آثاری بود که مورد کم لطفی داوران بوکر قرار گرفت. «عزیمت‌کنندگان» که در دهه 1990 در نیویورک و شهر صنعتی چین، فوژو اتفاق می‌افتد، داستان یک مهاجرت است. «ما که جوانیم» نوشته پرتی تنجا نیز از دیگر آثاری بود که به آن ناحقی شد. پرتی با بازگویی داستان شاه لیر، فرهنگ و اقتصاد هند را برای ما تشریح می‌کند.
«محبوب مطلق من» از گابریل تلنت، داستانی شجاعانه و اصیل است که در صحرا کالیفرنیا اتفاق می‌افتد و در نمایش احساسات پیچیده قربانیان تجاوز استادانه عمل می‌کند. الکساندرا کلیمن، نویسنده رمان «تو هم می‌توانی یک بدن مثل من داشته باشی» یکی دیگر از نویسندگان بسیار بااستعداد تازه‌کار است. تمرکز بر اختلالات عاطفی و جسمانی پیرامون تصویر بدنی و اختلالات خوردن در این اثر، می‌تواند یادآور سیلویا پلات و مارگرت اتوود باشد. الکساندرا کلیمن می‌توانست یک مدعی شایسته برای نامزدی در جایزه من‌بوکر امسال باشد.