شرح خبر
 
تاریخ
1396/3/28
عنوان گزارش کوتاه برگزاری مراسم دومین شب قدر ماه مبارک رمضان 1438 (25 خرداد 96) در حسینیه ارشاد
متن
درهای ورودی تالار حسینیه ارشاد، ساعت 22:20 باز شد. مقدم مراجعان با پخش دعای پرفیض "افتتاح" ارج نهاده شد. همکاران بخش کودکان و نوجوانان کتابخانه، با هدف ترویج خواندن و لذت مطالعه پذیرای کودکانی بودند که همراه والدین خود به این مراسم آمده بودند. مراسم توسط رادیو ارشاد به نشانی radio.hepl.ir نیز به صورت آنلاین پخش شد که از طریق موبایل، تبلت و رایانه قابل شنیدن بود.


ساعت 22:50 پس از قرائت آیاتی از "قرآن کریم" دعای "جوشن کبیر" توسط آقایان صادق کتابی و علیرضا فیضی قرائت شد. سپس مجری قطعه ای درباره حضرت علی (ع) و شب قدر خواند. پس از معرفی سخنران برنامه، جناب آقای پروفسور همایون همتی توسط مجری، ایشان ساعت 1:10 بامداد سخنرانی خود را با عنوان "معنویت در نهج البلاغه"، آغاز کردند. چکیده ای از سخنان ایشان به این شرح است:
خدمت شما حضار محترم، خواهران و برادران ایمانی و دوستان فرهیخته سلام عرض
 می کنم. خدا را سپاس می گویم که یکبار دیگر در خدمت شما هستم و بر روح پر فتوح حضرت علی علیه السلام درود می فرستم.





شبِ سنگینی است و سخن گفتن دشوار است. شبِ قدر، شبِ بیدار شدن دل، بیداری اندیشه، پیش گرفتن سبک جدیدی از بهتر زیستن است و اینها نیاز به علم دارد لذا شیخ صدوق (ره) از معصوم نقل کرده که اگر در شب های قدر، بخشی از شب را به مباحث علمی، اندیشه و ژرف¬کاوی در مباحث اعتقادی سپری کند، افضل است. امام صادق (ع) فرموده اند: فِکرَةُ ساعَةٍ خَیرٌ مِن عِبادَةِ اَلفِ سَنَةٍ؛ یک ساعت اندیشیدن در خیر و صلاح از هزار سال عبادت بهتر است. دین اسلام، دین فرزانگی و خردمندی است. امشب، به لحاظ اینکه شب قدر، شب عبادت و معنویت است، موضوعی را انتخاب کردم درباره عرفان حضرت علی (ع) در نهج البلاغه. در روزگار ما در باب عرفان، تبلیغات فراوانی می شود. عرفان مخالفانی و موافقانی دارد. در مغرب زمین و جوامع اروپایی، عرفان های نوینی پا به عرصه وجود گذاشته اند که بی سابقه بود. بعد از پیروزی انقلاب، به نفس آن یارِ سفر کرده، موجب شد یک فضای معنویت گرایی پدید بیاید و جامعه از قاذورات معنوی پاک شد و پاسخی کارآمد برای عطش معنوی خود پیدا کرد. امروز همچنان این مناقشه را داریم. در مغرب زمین بعد از جنگ جهانی اول، معنویت را در مقابل دین قرار دادند و ارباب کلیسا، کارآیی و جذابیت خود را از دست داده بودند و نسل جوان به دنبال رفع عطش معنوی بود و نهضت های جدیدی بوجود آمد و معنویت های بدون خدا را بوجود آورد. معنویت های سکولار و عرفان های دارویی رواج پیدا کردن و افرادی هستند که بدون کمترین
ریاضت کشی و تذهیب نفس، با تزریق آمپول و خوردن قرص فکر می کنند به مقامات عرفانی رسیده اند، مطب دارند و پول های زیادی بابت احضار روح، و ... دریافت می کنند. آنها بیرون از حرم ایستاده اند و عرفان را نامقدس و پلید می دانند. کارِ اینها شبیه عرفان است، عرفان کاذب دارند و تنها، نام عرفان را تصاحب کرده اند. هدف آنها کامجویی و لذت پرستی است. بیش از 8000 عرفان فقط در کشور آمریکا بوجود آمده و در کشورهای انگلیس و ژاپن و ... هم وجود دارد. در این کشورها، فروشگاه هایی است که عتیقه جات، تی شرت، گردنبند، ادکلن های خاص، ژورنال ها و مجله هایی به فروش می-رسد. پس از گذشت دو، سه، دهه از انقلاب، به کشور ما هم سرایت پیدا کرده است و نوع خاصی از آرایش موی سر، عرفان کیهانی و ... به جوانان هم رسوخ پیدا کرده است. از تکنیک های هیپنوتیزم استفاده می کنند. عرفان از یکسو بحران آفرین است و از سوی دیگر در وجود ما کشش به سوی مقدسات وجود دارد. مولاعلی (ع) یک الگو و اسوه ای است که عرفان پاک و نیالوده و بی شبهه را معرفی می کند، هم در سیره عملی و هم در گفتارش. او
بی بدیل است و "ثانی" ندارد. عرفان مولا علی (ع) استدلالی و شهودی بوده و مبدع آن یک معصوم است، انسان عادی نیست، جامع اضداد است. فیزیک بدنی بسیار قوی دارد. (ایشان در ادامه نبرد حضرت علی (ع) با عمربن عبدود، قوی ترین پهلوان قریش را برای حضار تشریح کردند.)
وقتی درباره حضرت علی (ع) و عرفان او صحبت می کنیم با کسی روبرو نیستیم که عمری را در خانقاه سپری کرده و اهل جنگ و جهاد نبوده، بلکه با یک حکیم فیلسوف و عارف شب زنده دار ، مجاهد، جنگجو در راه خدا و پهلوانی که پشت او را کسی به زمین نزده، روبرو هستیم. یک رهبر سیاسی بزرگ، یک جامع اضداد، که درباره او جز به شگفتی
نمی شود سخن گفت. یک نیایشگر بزرگ در شب تار است و آنچنان در نماز و راز و نیاز با خدا غرق می شود که بیرون آوردن تیر از پای مبارکش را متوجه نمی شود.
سؤال می شود که عرفان چیست؟ آیا عرفان آگاهی و معرفت است یا عرفان تکنیک های عملی است؟ آیا عرفان یک تجربه است؟ رسیدن به حال خوش وصال یا نوعی آگاهی و بصیرت است؟ البته که جمع هر دو است. عرفان دو بخش تئوری و عملی دارد. تکنیک ها، توجه و فراز و فرودهایی دارد که باید انجام داد، بعد از آن حالاتی برای آدم پیش می آید. آن حالات آدم را به ملکوت اعلا می برد و تنها شهود و مشاهده و تخیلاتی برای انسان بوجود می آورد. عرفان، نوعی خداشناسی است. روش عملی عرفان، معرفت نفس است نه علم و آگاهی. معرفت یعنی "مشاهده" و نفس به معنی "روح" است. اگر آینۀ وجود، نه با علم حضوری، بلکه با علم حصولی، با ریاضت و حضور قلب و چشم بارانی صیقل یابد، کم کم لطافتی در روح و جان شروع می شود و خواب های خوب و با بشارت می بینید.
عرفانی که در نهج البلاغه وجود دارد، عرفان هستی شناسانه است، نکته های عملی برای ورود به صراط مستقیم است. روش ما معرفت نفس است. از راه معرفت نفس، عرفان آموخته می شود.
ما امشب اندوهگین چنین مرد بزرگی هستیم. امشب، شب موعود  است. سعی کنید در برنامه های معنوی و اخلاقی شرکت کنید. مطالعات و عمق اعتقادات اسلامی خود را بیشتر کنید. مراقب شیطان باشید زیرا حتی یک لحظه قبل از مرگ نیز از شیطان رهایی نداریم. امیدوارم از فیوضات حضرت علی (ع) بهره مند شوید و از اعتقادات اهل بیت برخوردار باشید.
سخنرانی تا ساعت 2:05 ادامه داشت. سپس مراسم احیا (مناجات، توسل و قرآن به سر گرفتن) انجام شد. این مراسم در ساعت 2:45 بامداد به پایان رسید.

منبع