آیات 35 تا 37
آیه 35 از مهمترینآیات سورۀ مبارکۀ انبیاء است. و از دو نگاه قابل توجه است: نگاه اول: کنکاش درآیات طبیعی قرآن ؛ نگاه دوم: نگاهی فراگیر، جامع و همیشگی است که در هر عصریخداوند کافران و ناسپاسان را مورد خطاب قرار میدهد.
شرح و بسط معنایذائقه (چشیدن، ادراک) و ارتباط آن با آنان که مرگ را چشیدهاند و مرگ از موضوعاتیاست که بشریت از دیرباز هراسناک بودهاند.
تمام زندگی انسانمملو از امتحان و ابتلاء است که سنت الهی است و در هر شرایط، موقعیت، جایگاه، نعمتو نقمت، انسان مورد افتتان، امتحان و ابتلا است که توانمندیها و استعدادهای انسانرا آن به آن (لحظه به لحظه) پالایش می کند تا جایی که برای رفتن آماده باشد.
ابتلا دو گونهاست: 1- با مبتلا شدن به مسائلی که ما میپسندیم. 2- با مبتلا شدن به مسائلی که مانمیپسندیم.
شر امری نسبیاست. هیچ پدیدهای نیست که برایِ وجودِ خودش شر باشد بلکه بالنسبه ممکن است از آنتلقی به شر شود.
درباره پیشینیهیوجودی انسان، جامعهشناسانی مانند: (امیل دورکهیم، مارکس، ژان ژاک روسو، ماکیاولی،توماس هاپس، ژان پل سارتر) نظریاتی دادهاند در مجموع میتوان نتیجه گرفت: مایههاو استعدادهای خیر و شر در خمیرمایۀ وجودیِ انسان نهفته است و استعدادهای بالقوهاست که باید بالفعل شود.